Amsterdam is rijk aan erfgoed. Om te zorgen dat komende generaties kunnen genieten van de cultuurhistorische waarden zet de gemeente in op een erfgoedbeleid dat zorgvuldig met het erfgoed omgaat. Door erfgoed breder te zien dan alleen vanuit het cultuurhistorisch perspectief neemt het draagvlak voor erfgoed toe. AEPB is gevraagd om het erfgoedbeleid te bezien vanuit een economische bril.

Menselijke activiteiten laten met het verstrijken van de tijd in het landschap sporen achter. Die activiteiten vinden onder andere plaats in gebouwen en leiden daarmee tot een stedelijke omgeving. De daarbij horende cultuurhistorische waarde wordt door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed bepaald middels de waarderingscriteria voor de bouwkunst. Marktfalen zorgt ervoor dat minder euro’s aan erfgoed worden uitgegeven dan maatschappelijk gewenst is. De overheid grijpt in via erfgoedbeleid. Adequaat inzicht in kosten en baten zorgt daarbij dat de daaruit voorkomende beleidsinterventies getoetst kunnen worden op hun maatschappelijk rendement. Om dit mogelijk te maken is kennis nodig van methoden die inzicht geven in de economische waarde van cultureel erfgoed om de maatschappelijke waarde door een economische bril te kunnen bekijken.