Eindhoven heeft tijdens de transformatie de nadruk gelegd op het waarborgen van hulpverlening aan inwoners in een kwetsbare situatie. Het gevolg was groeiende uitgaven aan tweedelijns voorzieningen en begrotingsmatige overschrijdingen. Dit leidde tot ombuigingen en interen op de gemeentelijke reserves. Een oorzaak ligt in de 'open eind'-financiering, waarmee het inkoopproces (forse) financiële risico's loopt. Eindhoven heeft dit onderkend en heeft gekozen om via budgetplafonds (financiële) risico’s te beperken om zo in de toekomst duurzaam effectieve ondersteuning aan haar inwoners te kunnen blijven waarborgen. AEPB is gevraagd om een rekentool te ontwikkelen die de macro- en taakveldbudgetten vertaalt naar declaratieplafonds voor de afzonderlijke aanbieders, waarbij veranderingen in zorgtarieven, productmix, doorlooptijden en instroom van nieuwe cliënten inzichtelijk worden gemaakt. 

Het vaststellen van budgetplafonds op deeltaakveldniveau en andere beleidsmatige en operationele sturingsinstrumenten heeft gevolgen voor het declaratieplafond van individuele aanbieders en beïnvloedt de toegankelijkheid van ondersteuning en begeleiding voor inwoners. Inzicht in de gevolgen voor aanbieders en het marktaanbod maakt het mogelijk om de invloed van zorgtarieven, productmix van zorgproducten, de doorlooptijd van ondersteuningstrajecten en de instroom van nieuwe cliënten af te zetten tegen (macro) begrotingsdoelstellingen en taakstellingen op deeltaakvelden al dan niet vertaald naar een individuele aanbieder. Dit inzicht levert contractmanagers sturingsmogelijkheden op om kernprestatieindicatoren (KPI’s) te bewaken.