Zwolle heeft twee keer zoveel inwoners die kampen met ernstig psychiatrische aandoeningen (EPA). Het streven is om deze inwoners zoveel mogelijk een plek te geven in de eigen buurt. Om dit mogelijk te maken wordt in Zwolle geïnvesteerd in een wijk- en herstelgerichte aanpak voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. AEPB is gevraagd om inzicht te geven in de leeropbrengsten, doeltreffendheid en doelmatigheid van de EPA-aanpak en dit te vertalen naar de (maatschappelijke) meerwaarde voor de verschillende partijen.

De maatschappelijk nagestreefde ambulantisering beoogt een inclusieve en veilige wijk met goed werkende hulpverlening als fundament. Dit vraagt buurten met breed opgezette integrale ondersteuning die zich daarbij richt op de ontwikkelingskant en de probleemkant, waaronder bemoeizorg, crisisinterventie en overlastbestrijding. De bestaande infrastructuur biedt vooralsnog onvoldoende mogelijkheden om dit te borgen. Daarom wordt er in Zwolle geëxperimenteerd met een wijkgericht ondersteuning voor deze specifieke doelgroep. Ambulantisering en inzet op participatie van inwoners met EPA problematiek draait er om dat inwoners goedkopere zorgpaden bewandelen door met doeltreffendere ondersteuning te vermijden terugval te voorkomen.

Naast zorgkosten zijn er andere maatschappelijke baten en kosten van belang bij de beoordeling van de aanpak. In sommige gevallen leidt psychische kwetsbaarheid daarbij bijvoorbeeld tot extra politie-inzet of overlast. De vraag is of de ingezette investeringen in de extra ondersteuning lonen. Daarom wordt een maatschappelijke business case naar uitgevoerd.