Eindhoven komt binnen het sociaal domein structureel geld tekort. De uitgaven van tweedelijns Wmo- en de jeugdzorgvoorzieningen blijken hoger dan begroot en worden onvoldoende gedekt door inkomsten vanuit het gemeentefonds. AEPB is gevraagd om een prognosemodel Wmo en jeugdzorg te maken waarmee betrouwbare zorgprognoses kunnen worden gemaakt. Door daarmee beheersmaatregelen te simuleren wordt inzichtelijk wat de (financiële) gevolgen zijn van bestuurlijke en beleidsmatige keuzes zodat er een betere bestuurlijke en beleidsmatige keuzes worden gemaakt en er een onderbouwde begroting kan worden opgesteld.

Om grip te krijgen op de uitgaven aan tweedelijns voorzieningen zet Eindhoven in op een versterkt contractmanagement, een andere inkoopstrategie en een aangescherpte toegang. Grip op de uitgaven vergt de juiste beleids- en sturingsinformatie. Zodat inzichtelijk is hoe keuzes en prikkels doorwerken in zorgvraag en de uitgaven. Daardoor wordt duidelijk hoe strategische beleids- en begrotingskeuzes zich vertalen naar budgettaire consequenties op korte, middellange en lange termijn. Doel is dat met de zorgprognoses en risicoanalyses meerdere scenario's worden verkend waardoor de begrotingsimplicaties helder zijn. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen welk deel van de Wmo en jeugdzorg beïnvloedbaar is en welk deel niet-beïnvloedbaar is. De analyse vindt plaat op het niveau van Zuidoost-Brabant, waarbij er gebruik wordt gemaakt van microdata van andere centrumgemeenten als referentie.