Een beleidsmaker stelt zich tot doel het gedrag van mensen of de omstandigheden waarin zij zich bevinden te beïnvloeden hierbij worden beleidsinstrumenten ingezet om bepaalde doelen te bereiken. Bestuurders besluiten welke maatschappelijke problemen aandacht van de beleidsmaker krijgen. Beleidsmakers kiezen voor beleidsinstrumenten of (beleids)interventies die binnen de begroting mogelijk zijn.

De kosten die daarmee samenhangen zijn gelegitimeerd op het moment dat de projecteffecten leiden tot de gewenste welvaartseffecten, effectief zijn en op een doelmatige wijze tot stand komen gegeven het feit dat andere (beleids)interventies budgettair niet mogelijk waren.

In het sociaal domein is bij het merendeel van de (beleids)interventies niet duidelijk of deze bijdragen aan de vooraf gestelde doelen. De effectiviteit van interventies is onduidelijk waardoor het de vraag is of de geïnvesteerde euro’s wel doelmatig worden besteed. In een tijd waarin de vraag naar ondersteuning door de overheid toeneemt en er tegelijkertijd minder financiële middelen voorhanden zijn wordt het voor de beleidsmaker absoluut noodzakelijk om te doen wat werkt. Een beleidsmaker moet zijn meerwaarde voor het beleid bewijzen door de expert te zijn op het gebied van beleidsinstrumenten. Een beleidsmaker die weet wat werkt kan bestuurders ondersteunen bij het oplossen van de sociale vraagstukken die in het sociaal domein spelen.

Een interventie kan bewezen-, indicatief-, theoretisch-, onbekend- of niet effectief zijn. Onderzoek van Veerman naar interventies in de Jeugdzorg heeft duidelijk ge-maakt dat het merendeel van de interventies, circa 95 procent, niet bewezen effectief is. Volgens verschillende onderzoekers zou dit ook voor de andere onderdelen in het sociaal domein gelden.